Poôfliet

Poôfliet / Poôflie / Poôvlie (Nederlands: Poortvliet) is 'n durp op 't eiland Tole mee 1.795 inweuners in 2023. Ut liet tussen Tole en Smerdiek. Tiejens de Waetersnoôdramp van 1953 kwam ut durp onger waeter te stoô. Vee mense kenne ut durp vanwege de grote meubelboulevard. An de Langstraete stit 't Ouwe Raad'uus uut 1863, wa-a een antal keren is verbouwd.

Liggienge

De meule

Ingezakte schure in de Priestermeêtpolder in 1973

Cornelis Steenblok was 'ier dômenee van 1942 tot 1948.

Volksverhaelen

In het durp binne de volgende volksverhaelen bekend uut 't verleden:

Op Pauluswerf, een ofstie onder Poôfliet werkte een knecht, een Braeber. Bie ’t peeënrien ni de kaaie, praat’n ie onderweg nog a ’s mit een ouwe vrouwe, die a kon ekse. Op ’n keer dat ’n wee onderweg was mit een voer peeën en toen a ‘t ’n verbie een viever kwam daer a vee waeter in stieng, wier ’t ‘n ineens mit ’t hêêle zootje in die viever ezet en ie kon nie van de waegen af want ie zat ‘r zo vast op, dat ’n z’n eigen nie kon bewege. En toe kwam die ouwe vrouwe ni z’n toe, di a ‘t ’n a’s wôôrden mee ehad ad en die zei: “Wel Kris, wat bi jie noe overkomme?” “Ja,” zei ‘t ‘n, “ik kom zo anrieë mit dat voer en ik wor zo mè midden in de viever ezet.” “Ja,” zei ze, “dat is wè een bitje je ’n eigen schuld éé, want jie ei me toch zo vrêêd etreiterd.” “Ja,” zei ‘t ‘n, “das wè waer, maer ik zou zo graag d’r uut wille komme, maer ik weet nie oe, want ik kan nie van de waegen af.” Ze zei: “Dan za’k j’s eve elpe” en toen gieng ze ni de kant en ze pakte de paerden bie de lienen en zo stieng ’n inêêns elemaal op de weg en ie was glad drôôge!

Op ’t durp was een wienkeltje, di âân ze ’n meisje, di a vreemde diengen mee gebeurd’n. Di kwam ok dikkels een reiziger, die a van aoles verkocht en die kon tôôvere. Op ’n ochend was dat meisje ziek en toen èn ze d’n dokter ehaele en toen dee dat meisje zo raar, da d’n dokter d’r ok gin raed mee wist. En toen èn ze d’r kossen van d’r bède openeknipt en toen zat ‘r ’n êêle kranse in van blommen. En a dat meisje ’t zo erg kreeg, dan danste ze op de sponne van ’t raem en de bestie. Toen èn ze die reiziger laete komme en toen mosse ze van um ale gaeten opstoppen ok de sleutelgaeten en toen èn ze die kranse van blommen mit dat kossen in een panne mit waeter edae en dat mos koke. En toen a ’t tegen ’t kookpunt was, toen zei die reiziger: “Mènsen, ’t wor niks, want j’èn vergete om dat gatje di te stoppen en noe is de geest di deur weggevloge. Noe zu’n j’n nooit mi te pakken kriege.” Dat meisje kreeg aol mae meer aanvallen en z’is erg jong gesturve.

Bron

• Nederlandse volksverhalenbank

Lienks nae buten

• Plaatsengids
• AlleCijfers