Smerdiek (Nederlands: Sint-Maartensdijk) is een smalstad op eiland Tole mee 3.570 inweuners (2023). In de middeleêuwen was 't een bloeieden plekke. Ut durp is neabie an Schaerpenisse vastegroeid. Nae Tole is Smerdiek de groôste plekke van 't eiland. Smerdiek eit een aerdig bedrieventerrein.

Liggienge
Maertenskerke
Burgemeêsterskaemer in 't ouwe staduus

Smerdiek eit aoltied een speciaole band 'ehad mee 't Oranje'uus. Koningin Beatrix is Vrouwe van Smerdiek. Nae de troônswisseling draegt Willem-Alexander de titel 'Eer van Smerdiek. In het monumentale raed'uus van Smerdiek, dat in 1628 mee financiële steun van prins Frederik Endrik is gebouwd, 'ange nog een antal 17e-eêuwse portretten van Oranjes. In dit pand, dat in 1979 is uutgebreid, was de zetel van de gemeênte Tole gevestigd tussen 1971 en 2005. Tot 1971 was Smerdiek een eihe gemeênte me een oppervlak van 21,86 km².

Smerdiek was op 30 april 1996 mee Berrehe gast'eer voo Koninginnedag.

Lied van Smerdiek bewerk

Tussen de Pluumpot in de Vierden Diek
Dae lei ons durp zei mae Smerdiek
Mee toren meules in pompe op de Mart
Dae blienkt in 't Ouweland ons durp êêl apart
Ons durp dat wier een smalstad dae bin d'r nie vee van
Stadsrechten krege m'ók in mee de voordêêlen dae van
We bin ze wir verloren dat is al afgedaen
Dà dee gêên zêêr onz'stem zà daerom nooit verlore gaen
Ons durp ei ok een waepen 't is spre-he-kend in koen
Het is een aes die spriengt in 't rond in vrolijk in het groen
Vernoemd nae 't waeter mee de strôôm mee nae zee-ee-ee
D'n ouwe geul mee zout waeter 'êêt ommes Hae-aest Ee
Ons durp weet van Van Bei'ren graevin Jaco-oo-ba
Ze gaf d'er woord an Frank van Bors'le mee'n uutbundig JAA
Het stel weunde een stuitje op 't slot in roerge tied
Noe èm'n allêên de grachte nog 't kastêêl dà bim'n kwiet
Ons durp dat ei een kleure 't ei een Oranje rand
De smalstad kreeg mee Willem Eén een êêle goeie band
Deu A-ha-na van Buren en Floris van Egmond
Die ons toen deu een erfenis an't konings'uus verbond
In ons durp mee de brandgank in 't staetige raed'uus
Mee d'oefjes in de 'osties ja dae voele m'n ons tuus
Ons durp tussen de dieken in an de Dô-ôs man
D'r is gêên mens nee glad gêên mens die t'ons afpakken kan

Lienks nae buten bewerk