Ester (Biebelboek): verschil tussen versies

1’t Was in den tied van Ahosveros, die a regeerden over een riek van [[India]] tot an [[Ethiopië]] en dat 127 provincies ô. 2 In het derde jaer van z’n regerieng, toen at ‘n in de burcht van Susan troônde, 3 ieuw deze konieng Ahosveros een feêstmael vo aol z’n vorsten en belangrieke onderdaenen; de bevelebbers van ‘t leger van Perzië en Medië, de adel en de provinciebestuurders waere d’r ok. 4 Daegenlang proenkten ie mit de pracht en de prael van z’n konienklijke riekdom - wè onderdtachentig daegen lank. 5 Toen die daegen verbie waere gaf de konieng een feêstmael van zeven daegen lank vo aolle beweuners van de burcht Susan, van oage tot leêge op ‘t plein van ‘t konienklijk paleis. 6 De albaste pilaeren waere versierd mi witte en blauwe linne gerdienen die mi roôie koorden en zulvere riengen vastgemaekt waere; de rustbanken van goud en zulver stienge op een mozaiëkvloer van albast, wittemarmer, paerelmoer en gekleurde steênen. 7 De wien wier dae in gouwe bekers geschonke, d’n eênen nog mooier as d’n aoren en d’r was meer as genogt konienklijke wien, zo a je dat bie ‘n konieng mag verwachte. 8 ‘t Was zo geregeld da je net zo vee kon drienke as a j’op kon. De konieng ô aolle schienkers opgedroge rekenieng ‘t ouwen mi wat a iedereen graeg wou. 9 Ok Vasti, de koneginne, gaf ‘n feêstmael vo aol de vrouwen in ‘t paleis van konieng Ahosveros. 10 Op de zevenden dag toen at de konieng deur de wien een bitje jolig was belastten ie Mehuman, Bizta, Charbona, Bigta, Abagta, Zetar en Karkas, de zeven vertrouweliengen die in persoônlijke dienst van konieng Ahosveros stienge, 11 om de koneginne bie z’n te briengen mit der konienklijke kroône op, ie wou mit ‘r pronke en aolle vorsten laete zien oe mooi a ze was. 12 Ma toen ‘t bevel van de konieng deur de vertrouweliengen overgebrocht wier, wou Vasti nie komme. De konieng ergerden z’n eige dae vreêd an en ie wier meraekel kwaed. 13 De konieng vroeg raed an de wieze mannen, want die wiste oe at ‘t er vroeger nae toe gieng. Ie was naemelijk gewend om ulder z’n zaeken vo te leggen omdat ze verstand odde van wet en recht 14 Z’n meêst vertrouwde raedgevers waere Karsena, Setar, Admata, Tarsis, Meres, Marsena en Menukan, de zeven vorsten van [[Iran|Perzië]] en Medië. Ze liepe in en uut bie de konieng en ze odde d’oagste posten in z’n riek. 15 ‘Wat zeit de wet?’ vroeg de konieng ‘Wat mot ‘r gebeure mi konegin Vasti noe a ze nie geluusterd eit nae het konienklijk bevel dat eur angezeid is deur de vertrouweliengen van de konieng?’ 16 Menukan zei tegen de konieng en de vorsten: ‘Nie alleênig tegen de konieng ei konegin Vasti d’r eige misdroge, ma ok tegen aolle vorsten en aolle volken in aolle provincies van konieng Ahosveros. 17 Ommers, wat a de koneginne gedaen eit dat kom zeker uut en dat za aolle vrouwen ter oôre komme en ‘t za ze d’r toe anzette om op d’ r eige mannen neer te kieken. Ze zu zegge: ‘Konieng Ahosveros ei gezeid dat ze konegin Vasti bie z’n moste brienge, ma ze kwam nie.’ 18 Vanaf vandaege zu de vrouwen van aolle vorsten van Perzië en Medië, zo gauw a ze te oôren kriege wat a de koneginne gedaen eit, ‘t zelfde zegge tegen ulder mannen mi ‘t gevolg dat er minachting en ergernisse van komt. 19 A de konieng ‘t ‘r mee seêns is, laet ‘r dan een konienlijk besluut uutgae dat schriftelijk vastgeleid woôrd in de wetten van Perzië en Medië, zodat ‘t nie meer trug te draoien is. Daerin mo beschreven woôre dat Vasti konieng Ahosveros nie meer onder oagen mag komme en dat de konieng de konienklijke waerdigheid za geve an ‘n aoren die a ‘t wè waerd is. 20 A in ‘t eêle riek – en dat is groôt! – bekend woord dat de konieng zo’n besluut uut ei laete gae, dan zu aolle vrouwen van d’n oagsten tot d’n leêgsten weer tegen ulder mannen opkieke. 21 Mi dit voorstel waere de konieng en de vorsten ’t seêns en de konieng dee zo a Menukan ‘t voorgeslogen ô. 22 Ie stierde brieven nae aolle provincies van z’n riek, nae iedere provincie in d’r eige schrift en nae ieder volk in z’n eige taele. Daerin stieng dat iedere man tuus de baes most weze en ok dat ‘n de taele van z’n eige volk most spreke.