Sliedrecht: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.2+) (Robot: toegevoegd: sq:Sliedrecht |
Ouddorp (Overleg | biedraegen) Geen bewerkingssamenvatting |
||
Rehel 5:
[[plaetje:2012-Top10AHNBAG-Gem-Sliedrecht.jpg|550px|links|thumb|Topograefisch kaertbeeld]]
==Sliedrechts dialect==
Op ’n mooie zonnige zeumerdag, stapte me op de fiets. We wazze al ’n paor keer de richting
van de Moerdijkbrug uit gewist en dat had ons op ’t idee gebrocht om deuze brug nou is over
te fietse en dan viao Raomsdonksveer weer trug te komme. Op ’t fietspad langs de Nieuwe
Merwede keke honderde schaepekoppe vanaf d’n hôôger gelege dijk ons stoïcijns aan. We
wazze op hullies land. Een dissenant was wel een wielrenner, die over êên van de veule
wildrôôsters was gaon legge vaalle en met een gehaovend hôôd al deur enkelde
langskommende fietsers verzurregd wier. Over de Moerdijkbrug gonge me naer Laoge
Zwaoluwe. Gezellige terrassies kanne me aaltijd mor moeilijk verbij komme en d’r zijn d’r
veul van in ’t [[Noord-Braebant|Braobanse]] land. ’t Terras dà me uitkoze was al aerdig bezet deur een groepie
wielrenvriende, die ijsthee en koffie bestelde, mor in onderling overleg toch mor op een
trappissie overgonge.
Met d’n hôôp nog te fietse kilemeters in gedachte, reeje me vedder, met d’n Amer links en
grasland en akkers aan de rechterkant. In Drimmele, met de grôôtste jachthaove van Europao,
vroege me ons aaige af of iedere inweuner van Nederland soms een bôôt het.
Geertruideberreg, met de grôôte rôôkende Essent Amercentraole met ’n woud van
electricitaaitsmaste d’r omheene. Naar Raomsdonksveer en daer d’n brug over. Gelijk nae de
brug fietse me ’t durp Hank binne. Dwars deur ’t durp heen en zô d’n Biesbosch weer in.
Deuze keer is de stilte in d’n Biesbosch ver te zoeke. We horen een doedelzakorkest, mor we
zien ’t nie. ’t Klink fantastisch. We komme bij ’n gedenkplaet mè pas neergelege
bloemekranze en boekette. De [[Canada|Cannedese]], Engelse en Nederlanse vlag staon d’r te wappere.
We leze dat hier in [[1944]] een vliegtuig mè zeuve bemanningsleeje neergestort is. Twêê
daervan wiere gevonge en één wier d’r geïdentificeerd; de andere vijf zijn warschijnlijk met ’t
vliegtuig in de modder verdwene. De volgenden dag leze me in de krant dat ’r een stichting
opgericht is, die ’t vliegtuig probeer te berge. Op vijf september beginne ze een stuk grond
van 30 bij 30 meter voorzichtig af te graeve. Ongeveer vijf kilemeter vedder stappe me af,
zwaone dobbere rond in een kreeksie en ’t doedelzakorkest is nog steeds te hore. Met de pont
zij me de Nieuwe Merwede overgestoke en viao de Kop van ’t Land zij me weer naer huis
gefietst. Voor ons was dut een record van 75 km. We hadde onze grenze verlege.
Humenisme
Aanderhalven dag laeter maokte me een klaain tochie. In [[Dordt]], op de Noordendijk, zee ’k
nog: ”Wà gaot ’t toch gaauw, hee, in 25 menute fiets ie naer Dordt. ’k Was nò nie uitgepraot
of onze sture raokte mekaor en we maokte een geweldige smak. Hans viel over de rijweg en
ik bleef op ’t fietspad legge. Gelijk stopte d’r een tegemoetkommende oto, waeruit iemand
toesnelde met de tillefoon in de aanslag, gerêêd om d’n ambulance te belle. We konne hum
d’rvan overtuige, dat dat warschijnlijk nie nôôdig zou weze. Opêêns stinge daer ok onze
plaetsgenote en bekendes, Joris en Jansie, die blijkbaor een endjie achter ons gefietst hadde.
D’n otomobilist bood ok nog aan om ons naer ’t ziekehuis te brenge. Een mevrouw die kwam
aanlôôpe, vertelde dat heur buurman dokter was en thuis was, zôdat ie ons mooi kon hellepe.
D’n opgetrommelde buurman nam ons mee naer z’n huis, waer die ons verbong vanuit z’n
keukelaoichie, want hij hà gêên praktijk aan huis. Ok belden die nog eve met onze aaige
huisarts. Joris en Jansie hadde geduldig op onze fietse gepast en broche ons naer de
waoterbus, die daer om d’n hoek legt. In Slierecht aangekomme gonge me naer d’n Eerste
Hulp Post. Daer wier ’k deur d’n diensdoende chirurg vakkundig gehecht. Hans, die toekeek,
verbaosde z’n aaige maotelôôs over de handighaaid van die chirurg, die tang, schaer en naeld
en draed tegelijk in zijn hande hieuw.
Gehaovend keke me mekaor thuis aan. We hadde in korte tijd kennis gemaokt met heldemoed
van de Engelse en Cannedese soldaote, die voor onze vrijhaaid d’r leve liete, ver van huis in
de modder van d’n Biesbosch. Heldemoed ok van de Stichting die z’n aaige de moeite
getrôôst om de nooit gevonge slachtoffers alsnog te berge. We gaon al een tijdjie mee, we
hebbe al veul gezien, we moppere warschijnlijk mor aals te graeg over misstande en gebrek
aan norme en waerde. Deuze aanêênschaokeling van gebeurtenisse kan ons allêên mor blij
maoke met onze medemense.
{{ProvincieZuud-Olland}}
| |||