Straô: verschil tussen versies

Zeewaiter zou hoet vo de beês'en weze. De Straô van noe is nie mae die van vroeher. Tegenwoordig zie je jongers op ‘n paird zitte mi'n jockie-pette op. Oak zitte di van zottigheid meisen op ‘n paird. Da's niks. Vroeger krope ,z op de pairen zonder zail in zonder beugels, zelufs dikkels zonder kleedje. Ik verbeele m'n eige dat dat zo oord, as ze temissen de Straô wille laite zo as't vroeger was. Zò'n viertien daegen vò de Straô zag je zò zo noe en dan al enkele pairen op de weght om wat te draiven. As ‘t er mit de Straô zu'n eel schofd in de weere moote weze, in as ze nooit ze nooit van stal komme, ei je kans dat ze een broerte kriege. Vooràl mit die zwaire pairen zag je dat dat nog a's hebeure. Emireckt oort ,r nie mit de Straô van te voore è ze al afgesproke wie ‘t er mee ried, in wie of ‘t voore motte rie'e. ‘s Ochens wiere de pairen opetuugd mi rozen in strikjes in d'r mainen in d'r stairt in vam oalf negene honge ze nai [[Burgh]]. Dai komme ze bie mekaore in rie nai [[Wesschouwe]] in zo nae Straô. Dai rie,e ze mi mekaore tot d'r buuk on de zeeë in, dinae rie ze nai d,eeste pleisterplekke, ut cafè van Wesschouwe, dai neme ze d'r eeste slokje. Dai vadain rie ze nai Sluusje want dai is oak ‘n kroegje ( vroeger “de Bonnefute”) . Dai na de over de Meeldieck nai Burgh. Dai stai de meziek “Witte van Haemstie” te wachten. Mit de meziek voorop he ze rond de kerreke nai ‘t hemeenteuus. Drie brienge de burgemeester ‘n serenade in afstappe bi aelebeie de cafès, nog ‘n rondje rondDe kerreke in dan achter de meziek nair Aemstie, mit ‘t jonge volluk di achterop. Mit de muziek voorop oak ier nai ‘t hemeenteuus, dai stai oak de burgemeester a te wachten, in dan hait aolus, de rieers in de muzikanten ‘t cafè in. As dai nog ‘n deuntje espeeld is hai aolus nai bute want noe motte de pairen nog om ‘t ardst rie in de dreve van ’t slot. Anders bin d ‘ekkens aoltied toe, ma mit de Straô ‘hai’ z’ope. As ze wete wie ’t ewonne eit, neme ze nog ’ n slokjein rie ze nair uus. In d’ èrebèrege is ‘druk. Dai hai vee slokjes nai binnen. D’r oor op onze durpjes mit de mart of mit de Oranje feëst weinig edronke, ma mit de Srao is dat anders. Nie dat‘r noe dronkige mensen laope, ma toch is’t mit de Straô anders dan mit ’n aor feëst. In dat was vroeger vee èriger. ‘k è m’n eihe wè’s wies laite maike, dat vroeger mit de Straô de mensen van ’t durp op kosten van de Baanderheer (die op ’t slot woonde) net zô vee mochte eten in drienke as ze wouwe. In dan d’n aoren dag de vasten in. Zou ’t kunne weze' dat ’t meer drienke mit de Straô daivan overschote is? Vô de kinders stienge d’r taifeltjes. Je kon d’r schroðsels , okkernoten, aizelnoten, appelsienen, zuurstokken . D’r was een stoðtbord, je kon d’r draoie vo ‘n cent. Om ’n ure of eéne hieng elken wi ete in ’t jong volk kwam ’s middus wée trug nai d’ érreberge. Dai was muziek vô d’n dans. Tussendeur kwam Klaos Natte van Brouwsaiven, die mit ’n karre mit appelsienen ekomme was aok in d’ éreberge. Ie schreeuwde overal boven uut “wie mot’r nog drie plankjes?” Die kostte ’n dubbeltje, ma op ieder plankje stienge drie nommers. Dus j ‘ao vô je dubbeltje 9 kansen op ’n déel appelsienen. As Klaos henog plankjes verkocht ao, trok ’n nommertje uut ’n zak vol, in die dat op eén van z’n plankjes ao kreeg 10 of 15 appelsienen. Klaos verdiende ’n hoed daggeld, nam nog a wat slokjes in ree aoluf zat terug. ‘t Ei eweest da’k ’n mande most leéne om oal m’n appelsienen mee nair uus te nemen. Dit is aomai vurbie, want ik meéne dat ’t spilletje mit de plankjes verbo wier van wege de loteriewet! Vroeger wier d’r ’s aives aok nog e’danse, noe heve z’ enkel mar ’n film meer. Zö is d’r van de ouwe Straô nie zô vee meer overeschote. Net nog de pairen in de meziek.