Boerehat

Boerehat (Ollans: Boerengat) is een plek in Zeêuws-Vlaonderen, in de gemeênte Terneuzen korte bie het Kanaol van Gent nao Terneuzen. Een deel van 't buurtschap is gesloopt voo Dow Chemical.

Boerehat vanuut de locht.

Veraol wa-a z'n eihe ofspeelt bie de Braokman

Zwemmen deeën we vroeger in den Braokman. Achter den diek bie Wullempje de Visser. Vrieën deeën ze doa ook stevig. Moa hoed, doar èmme 't noe nie over. Zwemmen was direct noa d'n oorlog eigenluk een bitje gevoarluk. Wan bie dien diek van Wullempje oaden de gallieerden in d'n oorlog een bruggenôôfd gemaakt. Een soort dam van stenen, woar de amfibitanks zo 't woater in konden rieën en noa 'd overkant van den Braokman konnen voaren, richting Biervliet en 'd Oofploate. Soms wier d'r in de buurte van da bruggenoofd flink geschoten. Oa je ging zwemmen bie loag water kon je ziene dat d'r op verscheiene plekken nog stikken van kapotgeschoten tanks uut de modder omôôge stoaken. Je von soms ook kogels en ao je gluk oa een buzze mee spul om een rôôkhordien oan te leggen. Da was pas echt leutig. Oa je zo'n dienk oanstak dan kwam d'r oamoa rôôk uut. A die dikke rôôkwolke dan over 't woater dreef dan giengen we d'r oestend en kuggend onderdeu zwemmen. Dan kon gjin mèns je mji ziene. Soms dreef zo'n wolke ook wel 's in de richting van 't durp. Dan most je moaken da je wegkwam, wan je kreeg dan biena zeker de pliesie achter je kont. Méé kogels djamme vonnen deeën we jirluk gezeid ook wè gevoarluke diengen. De punt d'r af zien te kriegen, het kruut op een ôôpje gooien en dan de brand erin. Nie te dicht in de buurte goan stoan wan de winkbrauwen branden van je kop.

Op een kjir toen a we wêê aan 't zwemmen woaren zag 'k ineens een iesderen vleugeltje boven 't slik zag uutsteken. Wa zou da noe wéé ziene. We groeven mee ons anden de slik weg en ik trok aan da vleugeltje. Doa kwam nog een êêl stuk achteroan, een soort iesderen punt. Jin van de joengers zei dat da noe een mortiergranoate was. We oaden wè gelêêrd da je doa voorzichtig mee moest zin. Zeker omda d'r bie ons in 't durp een ongeluk gebeurd was mee een granoate. Twee ouwe mannetjes oaden in 't schuurtje van t'ouwmanuus geprombeerd een granaote die ze gevonnen oaden uut mekoare "t oalen en die was toen ontploft. Die mannetjes allebei dôôd. Oa je wa von da ter gevoarluk uutzag most je 't oangeven bie de pliesie. Die kon zo'n dienk dan onschadeluk loaten moaken. Da wier je geleerd, tuus en op schoole. Omda ik de granoate 't êêste gezien oa zou ik 'm wè goan oangeven. Vôô 't gemak bon ik de granoate mee een paar stikjes touwe achterop m'n fiets en zôô rêê ik er mee over de maccemdam van d'n Noordiek naar de pliesie. Ik belden netjes oan de voordeure. De pliesie oa zeker gjin dienst, wan die was in z'n gewone kleren. "`k Èn wâ gevonnen in de zêê; 't zit achter op m'n fiets. Kiek moa." De pliesie keek noa m'n fiets, wier zô wit as een doek en zei: "Moa vintje toch, bin jie doa mêê over d'n Noordiek kommen fietsen". "Joa, da was de kortste weg naar ier, ee". "Vintje toch, jóa wè dôôd kunnen zin. Zon dienk kan ontploffen ôôr, oa da mêê op stap goat. Goa moa gauw naar uus, jie. Laot je fiets moa stoane. Ik goan d'r iemand bie oalen die â 't er verstand van eit." "En m'n fiets dan, Woa moe 'k noe tuus zeggen". "Ik bringen die fiets zô gauw mogeluk achteroan en dan leg ik ut wel uut oan je voader en moeder. Allee, goa nou moa gauw naar uus, jie." Schuddend mêê m'n ôôfd liep ik naar uus. Doe j'n kjir woa da ze je geljird, en dan is 't wêê nie goed. Oan 'k wêê gieng zwemmen liet ik dien iesderen troep mooi in 't slik liggen.