Ramp van Erremu
Mee de ramp van Erremu wor bedoeld de scheepsrampen op 18 juli 1924 wibie vuuftien vissers uut Erremu en Vlissienge op zeê bin gebleve. Vier 'oôgaerzen verginge in de buurte van Domburg mee 16 opvaerenden. Ineês was er een zwaere sturm opgestoke. Slechts eèn van die opvaerenden (Job Meerman) is gered. De omgekomme vissers uut Erremu waere Arie Meerman, 51 jaer; Jan Siereveld, 45 jaer; Daniel van Belzen, 21 jaer; Cornelis Ventevogel, 47 jaer; Willem Vogel, 22 jaer; Klaas Blazer, 67 jaer; Klaas Huijszoon, 35 jaer.
De ramp mikt groôte indruk op de Nederlanse bevolkieng en uut het 'ele land komt geld binnen. Op vriedagavond 8 auhustus 1924 komt Koningien Wullemina nae Erremu. Nae ankomst mee de koninklijke trein wandelt 'ur deu het durp en briengt een bezoek an de getroffen femilies om deelneming te betuugen. Op 1 auhustus 1925 wordt op de begraefplekke in Erremu onger groôte belangstellieng een gedenksteên voo de omgekommen vissers ontuld.
Rond 1924 telde de vloôt van Erremu zo'n zestig vaertuugen. De VLI-2, VLI-20, ARM-17 en de ARM-27 verginge. Vermoed wor dat de schepen toe bin gekapseisd omdat de platboôdems een zogenaemd spriettuug hao. Deerdeu konne de zeilen nie zoô snel nae beneeje gehaeld worre. Nae de ramp kreege de meêste schepen een bezaentuug.